Czym jest nauka
Należy wiedzieć, że nauka jest procesem gromadzenia wiedzy i poszukiwania odpowiedzi na pytania o otaczający nas świat i rządzące nim prawa. Obecnie nauka podzielona jest na różne dziedziny takie jak biologia lub chemia. Natomiast w starożytności ludzie nie dostrzegali różnic między naukowymi a innymi formami poznania. Wielu kwestiom, które dziś uznajemy za problemy naukowe, dawano wyjaśnienia filozoficzne lub religijne. Dosłownie garstkę pradawnych uczonych znamy z imienia, lecz pozostały dowody ich osiągnięć. Warto wiedzieć, że jedną z pierwszych cywilizacji w historii świata był starożytny Egipt. Jej początki sięgają ponad 5 tysięcy lat w przeszłość, a istniała ona przez ponad 3 tysiące lat. Egipcjanie byli bardzo praktyczni, zwłaszcza wyspecjalizowali się w rzemiośle i budownictwie. Wśród nich byli również wielcy myśliciele, którzy zajmowali się teoriami i pojęciami dotyczącymi otaczającego ich świata. Należy wiedzieć, że egipscy kapłani-astronomowie „używali” położenia Księżyca i gwiazd jak gigantycznego zegara do opracowania kalendarza świąt religijnych. Umożliwiło im to coroczne określanie czasu wylewów Nilu. Powodzie te były najistotniejszym wydarzeniem dla rolnictwa. Wykorzystali także swoją wiedzę o gwiazdach do opracowania kilku kalendarzy. Warto dodać, że pierwszy kalendarz, dzielący rok na 365 dni, został wprowadzony przez Egipcjanina zwanego Imhotep. Natomiast Mezopotamia (dzisiejsza Syria i Irak) była kolebką wielu cywilizacji starożytnych, między innymi Babilonii i Sumeru. Rozkwit Sumera sięga około 4000 roku p. n.e. Warto wiedzieć, że Sumerowie wyspecjalizowali się w matematyce, astronomii, budowali olbrzymie świątynie zwane ziguratami. Posługiwali się tak zwanym pismem klinowym. Był to zalążek pisma, w którym głoski były reprezentowane częściej przez abstrakcyjne symbole niż obrazki. Sumerowie używali dwóch systemów liczenia. Jeden był systemem dziesiętnym, a drugi bazował na częściach sześćdziesiątych. Należy wiedzieć, że rozkwit cywilizacji Babilonii trwał w Mezopotamii przez ponad 1300 lar do 1900 roku p. n.e. Astronomowie babilońscy zajmowali się obserwacjami zaćmień Księżyca, Słońca oraz planet Merkury i Wenus. Nazwali konstelacje imionami swych bogów i podzielili niebo na strefy. Później stało się to podstawą astrologii greckiej. Babilończycy przepowiadali przyszłe ruchy planet, korzystając ze zbieranych przez wiele lat zapisków o ruchach planet. Celem ich pracy nie było wyjaśnienie tego ruchu, lecz raczej tworzenie kalendarzy i przepowiadania przyszłości. Babilończycy widzieli świat jako płaską tarczę unoszącą się na morzach. Należy wiedzieć, że uczeni w starożytnej Grecji byli nazywani filozofami, czyli miłośnikami mądrości. Niezależnie od tego z czym kojarzy nam się obecnie termin filozofia (analiza idei), zajmowali się oni także takimi naukami jak geografia, biologia, matematyka i astronomia. Wzbogacili swą wiedzę, starannie gromadząc jak najwięcej informacji.
Koncepcja technonauki a logoteoryzm.
Kolebka nauki
Kolebką nauki w Grecji było wschodnie wybrzeże Morza Śródziemnego. Jednym z najznakomitszych filozofów starożytnej Grecji był Tales z Miletu, portu należącego obecnie do Turcji. Ten astronom i matematyk nauczał, że głównym składnikiem wszystkiego jest woda i że Ziemia jest pływającym krążkiem. Prace Talesa, miały bardzo duże znaczenie, bowiem próbował on znaleźć naturalne wyjaśnienie tajemniczych zjawisk przyrodniczych. Według niego na przykład, trzęsienia ziemi nie były spowodowane złością bogów, lecz erupcją wody w oceanach. Natomiast Pitagoras urodził się na wyspie Samos i należał do najbardziej szanowanych filozofów wczesnogreckich. Jako młody mężczyzna zwiedził Babilonię i Egipt, gdzie zetknął się z wieloma poglądami, które zasadniczo wpłynęły na jego życie. Stał się istotnym przywódcą religijnym a jego uczniowie założyli bractwo religijne, tzw. Związek Pitagorejski. Warto wiedzieć, że nauki Pitagorasa o wszechświecie kładły szczególny nacisk na harmonię liczb i symetrię we wszystkim, co nas otacza. Ponieważ kochał on porządek i piękno, wierzył, iż planety poruszają się po kołach, a niebo i Ziemia są kuliste. Te idee miały ogromny wpływ na naukę 2 tysiące lat później. Również należy powiedzieć o tym, że od około 2000 roku p. n.e. kilka cywilizacji wyrosło w Mezoameryce (Meksyk i część Ameryki Środkowej). Do jednej z największych zaliczamy Majów (od 300 roku p. n.e. do 900 roku n. e.). Do późniejszych cywilizacji zaliczają się Aztekowie i Toltekowie. Należy wiedzieć, że Majowie podzielili świat na cztery kierunki lub części; każda związana była z jakimś ptakiem i drzewem. Ponadto wierzyli, że świat jest umieszczony na grzbiecie olbrzymiego, leżącego w stawie krokodyla.
